Διαφθορά,ανέχεια,ανεργία οδηγούν σε περιφρόνηση των πολιτικών και των δημοκρατικών διαδικασιών.Οι κοινωνικές ταραχές δεν είναι «προνόμιο» μόνο στην Ελλάδα, καθώς από την Ινδία, ως το Ισραήλ και την Ισπανία, οι πολίτες διαμαρτύρονται για θέματα όπως η διαφθορά, η ανέχεια και η ανεργία.Από τη Νότιο Ασία, μέχρι την καρδιά της Ευρώπης και πλέον και στη Wall Street (Γουολ Στριτ), οι άνθρωποι εν γένει εκδηλώνουν τις επιφυλάξεις, ακόμη και την περιφρόνηση, κατά των πολιτικών και των δημοκρατικών διαδικασιών που αυτοί πρεσβεύουν. Και βγαίνουν στους δρόμους, γιατί πλέον έχουν ελάχιστη εμπιστοσύνη στην κάλπη.«Οι γονείς μας είναι ευγνώμονες επειδή ψηφίζουν», δήλωσε στη «ΝΥΤ» η Ισπανίδα Μάρτα Σολάνας, 27 ετών, αναφερόμενη στους γηραιότερους συμπατριώτες της, που έζησαν δεκαετίες υπό τη δικτατορία του Φράνκο. «Είμαστε η πρώτη γενιά που λέει ότι η ψήφος είναι χωρίς αξία», πρόσθεσε.Η Οικονομία, αποτέλεσε τη δύναμη καταλύτη για τις ταραχές, αυξάνοντας τις ανισότητες στα εισοδήματα, οδηγώντας σε κλιμάκωση της ανεργίας και περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες εν μέσω ύφεσης. Στην Ευρώπη, και ειδικά στο Λονδίνο και την Αθήνα, η κοινωνική ταραχή μετατράπηκε σε βίαια επεισόδια.Αλλά ακόμη και στην Ινδία και το Ισραήλ, όπου η ανάπτυξη παραμένει ισχυρή, οι διαδηλωτές στα συνθήματά τους, τονίζουν τη δυσπιστία τους στην πολιτική τάξη και «υποθάλπουν» ομάδες που νιώθουν ότι μπορούν να επιτεθούν στο σύστημα, επιφέροντας πραγματική αλλαγή.
Νεαροί Ισραηλινοί επανειλημμένα συγκεντρώθηκαν μαζικά, φωνάζοντας ότι οι πολιτικοί τους ηγέτες, ανεξαρτήτως κόμματος, έχουν τόσο πολύ επικεντρωθεί σε θέματα ασφάλειας και θρησκευτικών ομάδων, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της μεσαίας τάξης της χώρας.Με απεργίες πείνας στην Ινδία, νέοι θέλουν να φέρουν στο επίκεντρο τα λάθη του δικού τους πολιτικού συστήματος, το οποίο κατηγορούν για διαφθορά.Οπως επισήμανε η «ΝΥΤ», αυξάνονται οι πολίτες κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως οι νέοι, οι οποίοι αρνούνται τις συμβατικές δομές των κομμάτων και τα συνδικάτα για χάρη λιγότερο ιεραρχημένων ομάδων, πιο εξειδικευμένων αρμοδιοτήτων και με διαδικτύωση που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες.Υπό αυτή την έννοια, οι κινήσεις διαμαρτυρίας στις δημοκρατικές χώρες δεν είναι τελείως ανόμοιες με αυτές σε κράτη με απολυταρχικά καθεστώτα, όπως στην Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη, που ανέτρεψαν μακροχρόνιους ηγέτες.Οι διαδηλωτές, έχουν δημιουργήσει τον δικό τους πολιτικό χώρο στο διαδίκτυο, ο οποίος μερικές φορές είναι ανατριχιαστικά ανοιχτά εχθρικός εναντίον των παραδοσιακών θεσμών και των ελίτ.«Πρόκειται για μία γενιά 20 ως 30 ετών που έχουν συνηθίσει να αυτοοργανώνονται», δήλωσε σχετικά ο Γιοτσάι Μπένκλερ διευθυντής του Berkman Center for Internet and Society στο Πανεπιστήμιο Harvard University.«Πιστεύουν ότι η ζωή πρέπει να είναι πιο συμμετοχή, περισσότερο αποκεντρωμένη και λιγότερο εξαρτημένη από τις παραδοσιακές μορφές οργάνωσης, είτε του κράτους, είτε μίας μεγάλης εταιρείας. Αυτοί ήταν οι κυρίαρχοι τρόποι να γίνονται κάποια πράγματα στη βιομηχανοποιημένη οικονομία, αλλά δεν ισχύουν πλέον», πρόσθεσε.
